utworzone przez Anna Sutkowska | wrz 10, 2024 | artykuły, blog
Rozporządzenie w sprawie Jednolitego Pliku Kontrolnego CIT zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw w dniu 29 sierpnia 2024 roku (Dz.U. z 2024 r. poz. 1314).
Rozporządzenie nakłada obowiązek raportowania ksiąg rachunkowych w dwóch strukturach (zwanych łącznie jako JPK_CIT):
- schemie JPK_KR_PD, zawierającej informacje o ewidencji księgowej,
- schemie JPK_ST_KR, zawierającej ewidencję środków trwałych.
Głównym założeniem wprowadzenia JPK_CIT jest otrzymywanie cyklicznego, szczegółowego rocznego zestawienia księgowań stanowiących podstawę do wyliczenia CIT, a przez to zwiększenie transparentności danych podatkowych.
Od kiedy i jakich kategorii podmiotów dotyczy?
MF określiło harmonogram następujących po sobie terminów wdrażania JPK_CIT dla poszczególnych grup podatników (obie ww. struktury będą wymagane od początku obowiązywania regulacji dla danej grupy podatników):
- Dla podatkowych grup kapitałowych oraz podatników CIT, których przychód w poprzednim roku podatkowym przekroczył 50 mln euro, terminem jest 31 grudnia 2024 r.,
- Dla podatników CIT obowiązanych przesyłać ewidencję JPK_VAT oraz podatników PIT w tej samej sytuacji, terminem jest 31 grudnia 2025 r.,
- Natomiast dla pozostałych podatników CIT oraz PIT, terminem jest 31 grudnia 2026 r.
Powyższy harmonogram oznacza, że podatnicy powinni możliwie najszybciej rozpocząć proces przygotowania do wdrożenia struktur JPK_CIT.
Struktury JPK_KR_PD i JPK_ST – jakich danych dotyczą?
Celem wdrożenia nowej struktury JPK_KR_PD jest umożliwienie szczegółowego raportowania danych związanych z zapisami księgowymi, w tym wyniku podatkowego i bilansowego. Nowa schema ma bezpośrednie przełożenie na proces weryfikacji poprawności kalkulacji podatkowych wykazywanych w sprawozdaniach. Ma to usprawnić kontrolną działalność jednostek KAS i – jak się wydaje – zmniejszy zaangażowanie podatników w udzielanie wyjaśnień podczas ewentualnej kontroli.
Nowa struktura JPK_KR_PD wprowadza wystandaryzowane plany kont dla różnych typów jednostek, takich jak podmioty sektora finansowego (banki, zakłady ubezpieczeń), organizacje pożytku publicznego i inne, co wymaga sporządzenia mapowania danych dla poszczególnych rodzajów kont.
Nowa struktura JPK_ST_KR wymaga z kolei raportowania bardzo szczegółowych informacji o prowadzonej ewidencji środków trwałych. Obecna wersja schemy wskazuje jako obligatoryjne – przykładowo – takie pola jak: potwierdzenia nabycia, datę wytworzenia lub wykreślenia z ewidencji środków trwałych lub wartości niematerialnej i prawnej. Będzie to wymagało przekazywania danych dotyczących m.in. dowodu potwierdzającego ww. operacje, dokument OT, numer identyfikacji podatkowej kontrahenta, jak również wysokość, rodzaj i typ różnicy pomiędzy wynikiem bilansowym i podatkowym.
W rezultacie, podatnicy będą musieli zweryfikować prowadzoną przez siebie ewidencję ŚT z perspektywy gromadzenia niezbędnego kompletu informacji.
Co robić?
Należy możliwie najszybciej rozpocząć prace nad dostosowaniem swoich systemów do nowych wymogów JPK_CIT. W pierwszym kroku należy rozpocząć weryfikację obecnego procesu kalkulacji CIT, by następnie porównać zakres dostępnych danych w systemie z danymi opisanymi przez MF w strukturach JP_KR_PD oraz JPK_ST_KR.
Należy więc przeprowadzić pogłębioną analizę procesów księgowych, w tym jakości danych czy języka, w jakim obecnie prowadzona jest ewidencja księgowa.
Proces dostosowania do nadchodzących zmian może okazać się czasochłonny, dlatego zachęcamy do nadania temu zagadnieniu odpowiedniego priorytetu.
utworzone przez Anna Sutkowska | sie 9, 2024 | artykuły, blog
Zerkając z lotu ptaka na całokształt systemu prawa podatkowego w Polsce na przestrzeni ostatnich kilku miesięcy nie sposób nie dostrzec, że uwaga polskiej administracji podatkowej jest dość precyzyjnie skupiona na obszarze samozatrudnienia (kontraktów B2B).
Samozatrudnienie w wielu sytuacjach zaczyna być – jak można odnieść wrażenie, dość systemowo – kwestionowane przez administrację podatkową i znajduje wyraz na kilku płaszczyznach, które wskazujemy poniżej.
W ostatnim czasie Szef KAS uznał, że w sytuacji, gdy zakładana jest spółka zależna, z którą umowy B2B zawierają byli pracownicy spółki – matki, mamy do czynienia z „fikcyjnym samozatrudnieniem”, odmawiając tym samym wydania opinii zabezpieczającej. Takie działanie – zdaniem Szefa KAS – ma na celu obejście przepisów prawa podatkowego (w szczególności ograniczeń w wyborze podatku liniowego czy ryczałtu). Szef KAS nie podzielił też argumentów biznesowych wnioskodawcy, uznając je za sztuczne i możliwe do zastąpienia innymi rozwiązaniami. Przykładowo, argument podatnika o większej elastyczności zatrudnienia w przypadku B2B został przez Szefa KAS „zbity” wskazaniem możliwości zawierania umów o pracę na czas określony czy część etatu lub korzystaniem z tzw. body leasingu.
Kwestionowanie samozatrudnienia wydaje się także przybierać na sile w przypadku managerów wyższego szczebla, pełniącym podwójne role w spółkach (przykładowo – członek zarządu spółki pełniący funkcję na podstawie powołania lub kontraktu menedżerskiego, świadczący jednocześnie na rzecz tej spółki usługi B2B w ramach prowadzonej przez siebie JDG). Odmowy wydawania interpretacji podatkowych uzasadniane są zasadniczo tym, że podwójny system zatrudnienia – wg fiskusa – wskazuje na sztuczność takiej konstrukcji, zaś jego prawdziwym celem jest zamiar obniżenia poziomu opodatkowania w relacji B2B z uwagi na niski ryczałt. Dodatkowo skarbówka wskazuje, że wynagrodzenie dla przedsiębiorcy spółka zaliczy sobie w poczet kosztów podatkowych dzięki czemu obniży podatek także i sobie (argument ten podnoszony jest mimo to, że przecież wypłatę wynagrodzenia z tytułu powołania także spółka uznałaby za koszt uzyskania przychodu).
Należy odnotować także, że nowy Szef PiP poinformował, że trwają prace legislacyjne nad umożliwieniem inspektorom pracy wydawania decyzji, na mocy której umowa cywilnoprawna będzie uznana za umowę o pracę. Takie przekwalifikowanie może dotyczyć zarówno umów B2B jak i umów zlecenia czy o dzieło. Według zapowiedzi – decyzje mają być wydawane jedynie w przypadkach nadużycia prawa. Za takie będą natomiast postrzegane umowy B2B mające cechy stosunku pracy.
W praktyce raportowania MDR można również coraz częściej spotkać się z podejściem „ostrożnościowego raportowania” zawieranych umów B2B, w szczególności w przypadku przejść z umów o pracę na umowę o współpracę w ramach tego samego podmiotu lub w ramach tej samej grupy kapitałowej.
Sumując wszystko powyższe, można odnieść uzasadnione wrażenie, że rynek samozatrudnienia będzie w nadchodzącym czasie podlegał skrupulatnej weryfikacji i umowy niespełniające tzw. „testu przedsiębiorcy” będą kwestionowane przez administrację podatkową. W związku z powyższym, rekomendujemy Państwu przegląd treści dotychczas zawartych umów B2B jak i analizę faktycznych warunków ich wykonywania (przeprowadzenie „testu przedsiębiorcy”), zarówno w przypadku managerów wyższego szczebla, jak i wszystkich innych współpracowników, wyposażając się tym samym w argumentację obronną na wypadek wejścia w spór z Fiskusem (defence file).
utworzone przez Anna Sutkowska | sie 8, 2024 | artykuły, blog
W ciągu ostatnich lat przepisy dotyczące cen transferowych kilkakrotnie ulegały zmianom. Nowe regulacje przyniosły również zmiany w zakresie stosowania zwolnień. W niniejszym artykule przedstawiamy praktyczny przegląd zwolnień z obowiązków dokumentacyjnych w obszarze cen transferowych, które można zastosować do transakcji realizowanych w 2023 roku.
Zwolnienie krajowe
Najczęściej stosowanym zwolnieniem z obowiązku dokumentacyjnego jest tak zwane „zwolnienie krajowe”. Zgodnie
z art. 11n ust. 1 ustawy o CIT, krajowe podmioty powiązane mogą skorzystać ze zwolnienia z tegoż obowiązku,
dla realizowanych między nimi transakcji, o ile spełnią następujące warunki:
-
- nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego (m.in. dla jednostek budżetowych, jednostek samorządu terytorialnego i fundacji rodzinnych),
- nie korzystają ze zwolnień dla działalności gospodarczych prowadzonych w specjalnych stref ekonomicznych (SSE) lub objętych decyzją o wsparciu (DoW),
- nie poniosły straty podatkowej.
Ważne! Aby prawidłowo zastosować zwolnienie, warunki te muszą zostać spełnione łącznie dla obu stron transakcji.
W przypadku zwolnień krajowych często pojawiają się wątpliwości co do sposobu interpretacji warunku dotyczącego straty podatkowej. W tym przypadku strata podatkowa oznacza stratę z konkretnego źródła przychodów, do którego przypisana jest dana transakcja, a nie do straty z całej działalności gospodarczej. Analogiczne podejście stosowane jest w zwolnieniach strefowych. Jeśli transakcja nie jest elementem kalkulacyjnym dochodu zwolnionego – zwolnienie z obowiązku dokumentacyjnego można zastosować.
Safe harbour dla usług o niskiej wartości dodanej i transakcji finansowych
Kolejną z możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku dokumentacyjnego (na podstawie art. 11n pkt 10 i 11 Ustawy o CIT) jest skorzystanie z mechanizm Safe Harbour, dotyczącego usług o niskiej wartości dodanej lub transakcji finansowych.
Safe harbour w kontekście transakcji usługowych dotyczy usług o niskiej wartości dodanej. Są to ściśle określone kategorie usług, wymienione w załączniku nr 6 do ustawy o CIT, obejmujące:
-
- usługi w zakresie księgowości i audytu;
- usługi w zakresie finansów przedsiębiorstwa;
- usługi związane z zasobami ludzkimi;
- usługi informatyczne;
- usługi komunikacji i promocji;
- usługi prawne;
- usługi w zakresie podatków;
- usługi administracyjno-biurowe.
Aby poprawnie zastosować zwolnienie, powyższe kategorie usług muszą spełnić następujące warunki:
-
- narzut na kosztach usług został ustalony przy wykorzystaniu metody, koszt plus lub marży transakcyjnej netto i wynosi nie więcej niż 5% kosztów – w przypadku nabycia usług lub nie mniej niż 5% kosztów – w przypadku świadczenia usług;
- usługodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową;
- usługobiorca posiada odpowiednią kalkulację.
Finansowe safe harbour obejmuje natomiast transakcje pożyczkowe, kredytowe lub emisji obligacji. Warunki zastosowania zwolnienia dla transakcji finansowych zostały określone w art. 11 g ust. 1 CIT. W myśl przepisu:
-
- oprocentowanie pożyczki ustalane jest na podstawie rodzaju bazowej stopy procentowej i marży,
- nie przewidziano wypłaty innych niż odsetki opłat związanych z udzieleniem lub obsługą pożyczki,
- łączny poziom zobowiązań albo należności wynosi nie więcej niż 20 mln zł, a transakcja trwa nie dłużej niż 5 lat,
- pożyczkodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.
Zwolnienie dla transakcji refaktur (tzw. czyste refakturowanie)
Kolejne istotne zwolnienie z obowiązku dokumentacyjnego stanowi tzw. czyste refakturowanie. Transakcje refakturowania to transakcje polegające na przeniesieniu początkowo poniesionych kosztów pomiędzy podmiotami powiązanymi.
Transakcje te mogą skorzystać ze zwolnienia z obowiązku dokumentacyjnego (art. 11n ust. 10 ustawy o CIT), jeśli spełnią poniższe warunki:
-
- nie powstaje wartość dodana i rozliczenie następuje bez uwzględniania marży lub narzutu zysku,
- rozliczenie nie jest związane bezpośrednio z inną transakcją kontrolowaną,
- rozliczenie nastąpiło niezwłocznie po dokonaniu zapłaty na rzecz podmiotu niepowiązanego,
- podmiot powiązany nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.
Co ważne, w przypadku, gdy transakcja refaktury dotyczy wielu podmiotów, aby skorzystać ze zwolnienia usługobiorca powinien posiadać kalkulację obejmującą następujące informacje:
-
- rodzaj i wysokość kosztów uwzględnionych w kalkulacji,
- sposób zastosowania i uzasadnienie wyboru kluczy alokacji dla wszystkich podmiotów powiązanych korzystających z usług.
Zwolnienie z analizy cen transferowych dla mikro i małych przedsiębiorców
Ze zwolnienia z przygotowania analizy cen transferowych za 2023 rok skorzystać mogą także mikro i mali przedsiębiorcy (art. 11 q ust. 3a ustawy o CIT). Przepis ten zastosowanie ma do przedsiębiorców, którzy w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych spełnili łącznie następujące warunki:
Dla mikroprzedsiębiorcy:
-
- zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz
- roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych lub sumy aktywów bilansu nieprzekraczające równowartości w złotych 2 milionów euro
Dla małego przedsiębiorcy
-
- zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz
- roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych lub sumy aktywów bilansu nieprzekraczające równowartości w złotych 10 milionów euro.
UWAGA!
-
- Należy pamiętać, że zwolnienie z analizy cen transferowych nie zwalnia ze stosowania rynkowych cen w transakcjach.
- Organy podatkowe w każdym momencie mogą zweryfikować rynkowość transakcji.
Pamiętajmy też o tym, że zwolnienie to dotyczy jedynie analizy cen transferowych i nie zwalnia z obowiązku przygotowania dokumentacji.
Inne zwolnienia
Istnieje też szereg innych zwolnień, które w praktyce nie są jednak tak często stosowane. Zwolnienie z obowiązku dokumentacyjnego dotyczy więc również transakcji kontrolowanych:
-
- objętych uprzednim porozumieniem cenowym APA lub porozumieniem inwestycyjnym,
- których wartość w całości trwale nie stanowi przychodu albo kosztu uzyskania przychodu, z wyłączeniem transakcji finansowych, transakcji kapitałowych oraz transakcji dotyczących inwestycji, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
- pomiędzy podmiotami wchodzącymi w skład PGK,
- w przypadku, gdy powiązania wynikają wyłącznie z powiązania ze Skarbem Państwa lub jednostkami samorządu terytorialnego lub ich związkami;
- gdy cena została ustalona w wyniku przetargu nieograniczonego na podstawie przepisów Prawo zamówień publicznych,
- niektórych transakcji realizowanych między:
-
-
- grupą producentów rolnych,
- wstępnie uznaną grupą producentów owoców i warzyw
- lub uznaną organizacją producentów owoców i warzyw
-
- polegających na przypisaniu dochodu do zagranicznego zakładu położonego na terytorium RP, jeżeli przepisy właściwych umów międzynarodowych, których stroną jest RP, przewidują, że dochody te mogą być opodatkowane tylko w innym państwie niż RP;
UWAGA!
Należy pamiętać, że zastosowanie któregokolwiek ze zwolnień nie oznacza braku konieczności złożenia informacji TP-R, w której podatnicy zobowiązani są do wykazywania również niektórych zwolnionych transakcji z podmiotami powiązanymi.
W artykule posłużyliśmy się przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepisy wskazane w artykule są jednak analogiczne do tych z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Po dodatkowe informacje zapraszamy do kontaktu.
utworzone przez Anna Sutkowska | lip 30, 2024 | artykuły, blog
Olimpiada już trwa. Zdobywczyni pierwszego medalu dla Polski Klaudia Zwolińska jakiś czas temu miała obawy, czy poradzi sobie bez wsparcia finansowego. Wszystkim podatnikom, którzy chcieliby wesprzeć sportowców (zwłaszcza tych początkujących) przypominamy o możliwości skorzystania z tzw. ulgi na sport. Pozwala ona na odliczenie od podstawy opodatkowania kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową.
Prawo do ulgi dają koszty poniesione na finansowanie:
- klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy;
- stypendium sportowego;
- imprezy sportowej, niebędącej masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 616).
Niestety, klub sportowy nie może działać w celu osiągnięcia zysku. W pierwszym odruchu w przychodzi nam do głowy stereotypowa myśl, że taki klub musi być np. stowarzyszeniem. Takie myślenie nie jest prawidłowe. Sponsorowany klub sportowy może działać w formie spółki akcyjnej, co potwierdził DKIS w interpretacji z 13.10. 2022 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.40.2022.2.KW.
DKIS wskazał, że zastrzeżenie odnośnie do formy prawnej funkcjonowania klubu sportowego nie zostało zamieszczone w powołanym art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie. Co więcej, na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy o sporcie, w przypadku gier zespołowych w skład ligi zawodowej mogą wchodzić wyłącznie te kluby sportowe, które działają jako spółki akcyjne lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Zdaniem DKIS to ponad wszelką wątpliwość oznacza, że taka forma prowadzenia klubu sportowego (sp. z o.o., S.A.) jest nie tylko typową, ale wręcz obligatoryjną w niektórych przypadkach.
Warto dodać, że w ww. interpretacji DKIS uznał także za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym w żadnej z regulacji ustawy o CIT ustawodawca nie warunkuje zastosowania odliczenia na podstawie art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT jednoznacznym wskazaniem/ewidencjonowaniem przez podatnika, na co wydatkował środki sponsorowany. Ustawa o CIT wymaga jedynie, aby to podatnik korzystający z odliczenia składając zeznanie roczne zamieścił wykaz poniesionych przez niego kosztów. Dla zastosowania odliczenia od dochodu, o którym mowa w art. 18ee ust. 1 pkt 1 w związku z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT Spółka nie musi prowadzić szczegółowej analizy sposobu wydatkowania środków pozyskanych od niej przez Klub Sportowy w ramach umowy sponsoringu.
W naszej ocenie warto jednak aby umowa sponsoringu zawierała oświadczenie klubu sportowego o tym, na co będą wydatkowane środki otrzymane od sponsora.
Ulga na sport pozornie wydaje się dość ograniczona, jednak jeśli chcemy cieszyć się z medali w przyszłości, nie bójmy się z niej korzystać.
utworzone przez Anna Sutkowska | lip 25, 2024 | artykuły, blog
Podmioty powiązane realizujące transakcje kontrolowane muszą do końca listopada 2024 roku złożyć formularz TP-R, dostarczając szczegółowych informacji o swoich transakcjach. Obowiązek ten dotyczy również transakcji z krajami uznawanymi za „raje podatkowe”. Niezłożenie formularza w terminie lub podanie nieprawidłowych danych może skutkować poważnymi sankcjami karnymi skarbowymi.
Jak co roku, podmioty powiązane, realizujące transakcje kontrolowane mają obowiązek złożenia TP–R. Od kilku lat termin raportowania ulegał zmianom. Przyczyną była tocząca się pandemia, ale również wprowadzone zmiany i zupełnie nowa odsłona formularza.
W formularzach raportowanych od 2022 roku nie trzeba składać oświadczenia o sporządzeniu lokalnej dokumentacji TP i rynkowym charakterze stosowanych cen, a formularz TP–R podatnik składa naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego.
Zgodnie z przepisami Ustawy o CIT termin na złożenie formularza TP–R upływa wraz z końcem 11 miesiąca od zakończenia roku podatkowego. Dla większości podatników będzie to zatem koniec listopada 2024 roku i na ten moment nie zapowiada się, żeby było inaczej.
Raportowanie TP-R nie dotyczy wyłącznie podatników posiadających podmioty powiązane (niezależnie czy kapitałowo, osobowo, rodzinnie czy w inny sposób wynikający z art. 11a ust. 4 Ustawy o CIT lub art. 23m ust. 4 Ustawy o PIT) i realizujących transakcje kontrolowane, ale również dotyczy podmiotów realizujących obrót międzynarodowy (lub inne transakcje) z krajami, które zostały uznane za tzw. „raje podatkowe”.
Pamiętajmy o tym, że dla niektórych transakcji zastosowanie zwolnienia z obowiązku dokumentacji cen transferowych nie zwalnia z obowiązku złożenia informacji T–PR. W informacji TP–R podatnicy zobowiązani są do wykazywania również zwolnionych transakcji kontrolowanych takich, jak wszelkie transakcje zwolnione na podstawie art. 11n pkt 1 (zwolnienie dla transakcji krajowych), ale również transakcje korzystające z uproszczeń safe harbour, czy transakcje tzw. „czystego refakturowania”.
Uwaga na transakcje z „rajami podatkowymi”
W formularzu TPR należy ewidencjonować transakcje inne niż transakcja kontrolowana, przeprowadzane z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową lub zagranicznym zakładem położonym na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową (tzw. transakcje rajowe).
Wykaz krajów został opublikowany na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 11j ust. 2 Ustawy o CIT lub art. 23v ust. 2 Ustawy o PIT.
Należy pamiętać, że progi dokumentacyjne i raportowe dla transakcji „rajowych” są dużo niższe niż dla transakcji
z podmiotami, które nie są tzw. „podmiotami rajowymi”.
O tym jak należy określić obowiązek dla każdej transakcji pisaliśmy tutaj.
Nowy formularz TP–R
W 2023 roku na Portalu Podatkowym udostępniono nowy formularz TP–R (5) dostępny jedynie w wersji webowej. Zgodnie z wprowadzonymi zmianami, nie jest już dostępny format pdf. Formularz TPR (5) służy do złożenia informacji o cenach transferowych za rok podatkowy rozpoczynający się po 31 grudnia 2021 r. Zaległe informacje TP–R należy składać na druku obowiązującym w danym roku.
Formularz zawiera wiele informacji o podatniku, jego sytuacji oraz realizowanych transakcjach.
Zgodnie z Rozporządzeniem MF ws. informacji o cenach transferowych[1] są to:
- wskazanie organu, do którego jest składana, cel złożenia informacji i okres, za jaki jest składana;
- dane identyfikacyjne podmiotu;
- ogólne informacje finansowe podmiotu;
- informacje dotyczące podmiotów powiązanych i transakcji kontrolowanych;
- informacje dotyczące stosowanych cen transferowych oraz metod ich weryfikacji;
- dodatkowe informacje lub wyjaśnienia dotyczące danych lub informacji, o których mowa w pkt 2–5 ;
- oświadczenie podmiotu o tym, że lokalna dokumentacja cen transferowych została sporządzona zgodnie
ze stanem rzeczywistym, a ceny transferowe objęte tą dokumentacją są ustalane na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.
Formularz TP – R jest podpisywany przez następujące osoby:
- osobę fizyczną w przypadku podmiotu powiązanego będącego osobą fizyczną;
- osobę upoważnioną przez przedsiębiorcę zagranicznego do reprezentowania go w oddziale w przypadku podmiotu powiązanego będącego przedsiębiorcą zagranicznym posiadającym oddział działający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
- kierownika jednostki w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości;
przy czym nie jest dopuszczalne podpisanie tej informacji przez pełnomocnika, z wyjątkiem pełnomocnika będącego adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub biegłym rewidentem.
Co w przypadku zarządu wieloosobowego?
W przypadku zarządu wieloosobowego TP–R może złożyć jeden wyznaczony członek zarządu. Jednakże określenie jednej osoby z organu wieloosobowego, jako osoby odpowiedzialnej za składanie TP–R nie zwalnia pozostałych członków tego organu z indywidualnej odpowiedzialności za niewykonanie tego obowiązku. Wszyscy członkowie organu są wspólnie odpowiedzialni za złożenie informacji o cenach transferowych.
W przypadku niezłożenia formularza TP–R, podania w nim danych niezgodnych z lokalną dokumentacją cen transferowych lub ze stanem rzeczywistym (lub niezłożenia go w terminie), osoby te ponoszą odpowiedzialność karną skarbową w wysokości 720 stawek dziennych (art. 80e KKS). Za złożenie formularza TP–R po terminie wartość sankcji wynosi „jedynie” do 240 stawek dziennych.
Obszar cen transferowych i związane z nim obowiązki są bardzo istotne z punktu widzenia zabezpieczenia ryzyka podatkowego. Obserwujemy zwiększone zainteresowanie ze strony organów podatkowych w realizowanych kontrolach, dlatego szczególnie uczulamy, aby obowiązki te wypełnić prawidłowo i w ustawowych terminach.
[1] Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 2022 r. w sprawie informacji o cenach transferowych
w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. poz. 1934 z późn. zm.) lub Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 2022 r. w sprawie informacji o cenach transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. poz. 1923 z późn. zm.).
